Nanda in Kaapstad

Poepjes © Lisette

Dit poepjes verhaal is mede mogelijk gemaakt door mijn leuke huisgenootje Lisette. Dus lieve Lisette ik wil je bedanken voor je creatieve inbreng voor dit blog.

Lieve thuisblijvers jullie kunnen allemaal heel trots op mij zijn, want dit weekend heb ik in de Bush doorgebracht. Het kakkerlakken incident van vorige week heeft mij er niet van weerhouden om een weekendje met nog 38 andere studenten de wildernis van Zuid-Afrika in te trekken. Met drie volgeladen witte chico's zoefden we afgelopen zaterdag richting het West Coast National Park. Hier bevond zich ons Bushcamp dat bestond uit een paar tenten in een soort van 'middle of no where'. Via een ongeasfalteerde weg, die onze witte chico's omtoverde in vaal rood, kwamen we aan bij ons tentenkamp. Maar wij zouden Villa Kakelbont niet zijn als wij niet een wat beter plekje voor onszelf hadden gereserveerd. Terwijl de rest van de studenten lekker basic in een tent overnachtten, reden wij honderd meter verder naar onze 'luxe' cottage. Zodra we de auto' s uitstapten werden we aangevallen door tientallen rondvliegende stekende beesten en stonden we als een stel spastische debieltjes in het wilde weg te slaan. Leuk....bushcamp! Terwijl we voorzichtig onze kamers inspecteerden liep ik al zacht mopperend rond dat zo'n stom bushcamp niets voor mij was en dat al die rotbeestjes de pot op konden. Ik had mijn auto zo in z' n achteruit willen gooien om weer lekker terug naar huis te rijden naar mijn comfortabele vlooienkamertje. Maar ja, omdat ik bij thuiskomst liever niet door mijn goeie vriend Jens een klap voor mijn hoofd wil krijgen omdat ik zo'n mietje ben geweest, heb ik de stekende beestjes toch maar voor lief genomen en braaf mijn spulletjes in de kamer geïnstalleerd. Lisette zag nog een worm en ontdekte daarna dat het geen goed plan is om deze dood te slaan, aangezien ze uit elkaar spatten en een onsmakelijk groen spoor achterlaten. Maaike ontdekte nog een spin die ergens bij de wc rondkroop. En Marsella ontdekte dat een witte broek stekende beestjes nog meer aantrekt. Na onszelf helemaal onder gesprayd te hebben met insectenwerend spul waren we klaar om de wildernis in te trekken. We kregen eerst van het kleinste en tengerste negertje dat ik ooit gezien heb een uitleg over de Bushman. De Bushman waren de eerste mensen op aarde en zijn de meest directe afstammelingen van de aap. Ze bewoonden stukken land in Zuid-Afrika, Botswana en Namibië voor duizenden jaren en leefden puur van de jacht. Helaas heeft de komst van de blanken (ja weer de blanken) en de moderne tijd de levensstijl van de Bushman geen goed gedaan. Voor lange tijd heeft er een grote genocide plaats gevonden waar duizenden Bushman slachtoffer van zijn geworden. Hoofden van de Bushman werden zelfs afgehakt en op een stokje in een museum geplaatst als bezienswaardigheid voor blanke bezoekers. Tegenwoordig zijn er nog maar enkele mensen over die van de Bushman afstammen en zijn er nog minder die de echte tradities nog naleven. Alles wat ik nu vertel is echter niet de kennis die ik van de gids op heb gedaan maar kennis die ik zelf al had opgedaan voordat ik naar Afrika kwam. De documentairemaatschappij waar ik voor werk is namelijk een van de weinige die nog nauw contact heeft met de traditionele Bushman in Afrika. Door middel van hun documentaires probeert Foster Brother om de tradities van de Bushman levend te houden. Ik had mijzelf dus al door een pil van een boek over de Bushman cultuur heen gewerkt om mij een beetje voor te bereiden. Het inieminie gidsje vertelde helaas zeer weinig en was slaapverwekkend. Na zijn verhaal stapten we met z' n allen in een soort vee truck om een stukje door de bush te gaan rijden. Maar dit is natuurlijk helemaal niet zo avontuurlijk, dus halverwege de rit werden we allemaal uitgeladen om ook nog een stukje op eigen voet te lopen. We maakten een stop bij een paar hoefafdrukken waarvan de enige echte de afdruk van Esther's AllStar zool was, die ze vrolijk door de hoefafdrukken heen plantte...oeps! Maar geen probleem, de hoefafdrukken waren zo weer met een stempeltje gezet...lekker echt. Tijdens de looptocht had iedereen meer aandacht voor de bijtende mieren die tussen iedereen z' n tenen door kropen, dan voor de gids die er lustig op los babbelde. De looptocht bracht ons uiteindelijk bij een berg waarvandaan we een ontzettend mooi uitzicht hadden over het National Park. Na een uurtje op de berg gezeten te hebben knorden onze magen harder dan dat Frederik z'n busje kan pruttelen, dus was het tijd om terug te keren naar het kamp. Hier worstelden we ons weer door alle insecten heen en zag ik met al mijn kampeerervaring alle geluiden uit de natuur serieus aan voor een autoalarm dat maar af bleef gaan. We hebben ons met een paar dikke truien rondom het kampvuur geïnstalleerd om de verdere avond niets meer te doen dan eten, drinken en een beetje slap kletsen. Rond middernacht had iedereen het wel gezien en begaven we ons allemaal richting ons 'Nestcafe'. Wij hebben ons met zeven man in een Chico gepropt, gewoon omdat het kan, en hobbelden vrolijk naar onze cottage toe waar ons een leuke verrassing te wachten stond. Ik opende de deur van mijn slaapkamer en zag een grote schaduw op de muur bewegen. Zo snel als het licht klapte ik de deur weer dicht omvervolgens jammerend aan de jongens te verklaren dat er echt iets heeeel groots in de slaapkamer zat. De jongens gingen op inspectie uit en het bleek dat niemand minder dan Batman de slaapkamer onveilig maakte. Zodra het woord vleermuis viel barstten alle meiden in hard gegil uit en vielen de jongens natuurlijk weer in een lachstuip. Na vijf minuten was de vleermuis volgens de jongens gevlogen en zat er niets anders op dan toch maar voorzichtig in bed te kruipen. Lisette heeft mij echter nog een kwartier lang ontzettend vermaakt door iedere keer panisch te roepen dat er poepjes op haar bed lagen. Een kwartier lang heeft ze haar bed poepjes vrij gemaakt, Rob gewaarschuwd voor poepjes, Frederik panisch op een paar poepjes op zijn bed gewezen om vervolgens weer met bange ogen in haar eigen poepjes bed te kruipen. Tussen de poepjes en met een vleermuis boven ons hoofd hebben we toch nog geprobeerd om een paar uur slaap te pakken. Midden in de nacht heb ik de lamp aan het plafond nog voor de vleermuis aangezien waarna ik hard riep: daar hangt ie! en snel m' n hoofd onder het dekbed verstopte. Marcella wist mij echter van mijn nachtmerrie af te helpen door nuchter te zeggen: uhm nee dat is de lamp. De volgende ochtend hebben we snel een ontbijtje naar binnen gewerkt, spullen gepakt en zijn we met gierende banden vertrokken. Dag poepjes, dag vleermuis, dag steekvliegen, dat mieren tot nooit meer ziens. Zoals mijn goeie vriend Duco zou zeggen: ik ben gewoon niet gebouwd voor de bush!

Gelukkig hebben we nog wel besloten om veilig opgesloten in onze auto het West Coast National Park wat verder te verkennen. Met gesloten raampjes (want het kakkerlak incident staat nog vers in mijn geheugen) hebben we toch nog aardig wat wild gespot. Struisvogels, schildpadden, een eland of kudu en zelfs een slang! Tevreden met al dit fotomateriaal zijn we aan het einde van de dag weer terug gereden naar onze Villa Kakelbont. Ik was zo blij als een puppy toen ik mijn spullen weer in mijn eigen vlooienkamertje kon zetten en op mijn bed zonder poepjes neer kon ploffen. Een ding weet ik in ieder geval zeker: ik zal nooit met een Bushman of Outback Jack trouwen! Doe mij maar een stadse vent met het vertrouwde stadse leven.

Cheers!

Nanda

p.s We hebben afgezien van mijn vlooien twee nieuwe huisdieren. Goudvisjes Al & Col (alcohol)waren een cadeautje voor Rob z' n verjaardag.

p.p.s Bij de foto's ook nog enkele van een zondagje naar het Whale Festival in Hermanus.

p.p.p.s Sorry dit keer geen foto's waar ik zelf ook op sta. We waren allemaal niet in zo' n poseer bui dit weekend.

Reacties

Reacties

tim

Haha lekker bezig hoor nan! Zo ken ik je weer :P een cottage huren ipv een tent en gillen van een vleermuis, om over de poepjes maar niet te spreken :P als je thuis bent stuur ik je een week op survival hoor!

Haha geniet maar weer van je stadse bedje en magnetron ;) roger out! Xx

Marin

Haha nou nan ik kan me helemaal inleven in jouw positie hoor! En Tim moet natuurlijk niet zo stoer doen want ik kan me nog herrineren dat meneer net zo bang was voor alle kakkerlakken van Thailand als ik;-)
Lieverd, het klinkt alsof je helemaal je plek hebt gevonden daar dus geniet er nog maar lekker van:-)

kusje kusje

Sjens

Zullen we daar een traditie van maken, dat ik gewoon iedere week even genoemd word in je verhaal, vink leuk(a)
maar ik heb trots op je, en dat heb je allemaal gedaan zonder te klagen;)( ughu ughu) heerlijk verhaal weer in ieder geval, maar misschien is indd in jou geval voor volgende week een fancy club een beter idee;)
dikke smakkerd & hou je inbox in de gaten!

Duco

Nou nan we kunnen wel zien dat het heel naar hebt daar. Vooral die zonsondergang erg vervelend. Je weet ben geen held maar op de slang na zou ik het nog wel overleven hoor. Duco

Lisette

Ik wil je even bedanken voor de herkenning in dit briljante verhaal haha... Heb trouwens weer heerlijk geslapen in mijn poepjes vrije bed!
Tot vanavond!

Jeanine

haha wat een prachtig verhaal weer nan! ook zo lekker herkenbaar! Altijd vol goede moed de bush in en na een uurtje denk je "ok, allemaal heel mooi hier maar nu is het wel weer genoeg! op naar huis!" Wat een heerlijk gevoel als je dan thuis je bedje weer ziet!
Geniet er van en tot snel!

Char

Haha wat een wilde avonturen in de bush! Ik zou die beestenboel ook niets vinden. Je bent nou eenmaal een echte dame of niet. Het bruisende nachtleven van kaapstad is misschien meer jouw ding Nan! (hoe zit dat eigenlijk? en een beetje knappe knapen daar?)
Veel liefs!

Nanda van Aalst Kaapstad

Lieve Nanda je verhaal met aandacht gelezen,wat een verhaal je maakt heel wat mee,als je thuis ben heb je niets meer te vertellen. Je maakt wel van alles mee,vooral al de beestjes,maar daar raak je ook aan gewend denk ik?Marchien en Frans zitten in een huisje met de kleine jongen van Ramona.Frans is aan het zwemmen met de kleine jongen,leuk hoor.Het is hier nu koud aan het worden het regent nu,Bah moet je weer aan wennen.Maar ja alles went.Wat een verhaal heb jij weer getypt je maakt wel veel mee.Als je thuis bent heb je heel wat te vertellen.Hoewel je ouders komen dus die kunnen alles bezichtigen,lijkt me heerlijk.Zo lieve Nanda jij weet weer iets uit holland en heel veel liefs van Oma en Opa.Tot het volgende verhaal Doei.

Nanda van Aalst Kaapstad

O,hier moet ik nog wat invullen dat doe ik dan,ik had al een brief voor je,in de hoop dat het aan komt zo niet dan hoor ik het wel en tijp ik een nieuwe brief,geen probleem.Heb je mijn vorige berichten ontvangen?Heel veel liefs van Oma en Opa.

Nanda van Aalst Kaapstad

Lieve Nanda ik moet hier mailen daar snap ik niets van, maar je verhaal is prachtig en de foto,s weer met aandacht bekeken.Verder heb ik niets meer te melden,oja ik heb net gegeten spinazie heerlijk vind ik het .Niet iedereen houd er van,maar gelukkig lust ik alles, zo heb je nog wat te lezen Liefs Oma en Opa.

Nanda van Aalst Kaapstad

tot het volgende verhaal.liefs Oma en Opa.

frans en marchieni

Hoi meis, wij zijn weer terug en doen dus weer mee met lezen griezelen kwijlen en blij zijn voor je dat het allemaal zo goed met je gaat. Lijkt me een bonte bedoening in die kakelbonte villa. Wordt er ook nog wel gewerkt door allen of hebben jullie echt vakantie genomen? Stage liep je toch dachten wij. Aankomend artsen hebben het geloof ik dus toch echt niet goed getroffen. Ons weekje Drenthe met Randy was overigens ook een feestje. Hij ontdekt net als jij. Het niveau ligt ietwat anders maar toch. Zo zag hij Schotse Hooglanders op een meter afstand dito witte en zwarte schapen. Alle soorten pannestoelen, zoals hij steevast zegt, zelfs soorten die alleen maar op poep leven kwamen we tegen. Ook is hij al een goed chauffeur in botsauto en electische scooter. En kent het vliegen in kermisvliegtuigen ook geen geheimen meer voor hem.
Een tor wordt in een doosje met een vergrootglas bijna net zo eng als een kakkerlak. Dus misschien vertrekt hij ooit nog wel eens naar Zuid Afrika.
Weer mooie plaatjes tot buitengewoon mooi zelfs. Veel plezier komende week en kus van ons

Nanda van Aalst Afrika.

Lieve Nanda je verhaal weer met aandacht gelezen,prachtig je maakt wel wat mee en je ziet veel en kan het zo heerlijk schrijven.Wij Opa en ik zijn vanmiddag naar Tante Rie geweest het was weer gezellig.Verder gaat het goed met jou je maakt wel wat mee,met al de beestjes die hebben wij gelukkig hier niet,je moet nog even volhouden maar je heb heel veel gezien en meegemaaktde herfst is hier nu ook begonnen,de bomen krijgen weer een mooie kleur,en daar kan ik van genieten.Als jij terug komt zal het hier wel koud zijn.Zo jij weet weer wat van ons.Heel veel liefs en een dikke pakkert van Oma en Opa.

oma de koning van Marja

Lieve Nanda!
Wat een beestjes moet jij verwerken, nou, dat zou niets voor mij zijn hoor, daar moet ik niet aan denken!Maar genieten doe je zeker, daar ben ik wel van overtuigd. We hebben weer genoten van je gezellige schrijftrant en al je belevenissen. Maar je tijd schiet volgens mij wel op zeker, wanneer kom je eigenlijk weer naar Nederland? En heb je veel geleerd van de Afrikaantjes en hun beestjes? Volgens mij hoef jij hier niet bang meer te zijn voor de herfst-spinnen, die zien wij hier n.l. op t''ogenblik erg veel.Als je de deur van onze flat opendoet, komt er nog al eens eentje naar beneden spartelen, en die komt meestal regelrecht in je gezicht uit! (Niet te vergelijken met die vleermuizen bij jullie) Zo Nanda, amuseer je maar weer, we kijken weer uit naar je volgende epistel!! Het ga je goed!

Groetjes van Oma en Opa de Koning.(van Marja) Doeg!

nanda vanaalst kaapstad

Hallo lieve Nanda hoe is het met jou alles goed? Hier gaat het ook goed,vanmiddag de hele middag in het ziekenhuis gezeten, balen ik moest wel voor de oogdruk en die is prima waarom ik daar steeds voor terug moet komen snap ik ook niet het is altijd goed.Het is nu koud buiten maar de zon schijnt nog steeds,en dat is wel gezellig.Hoe is het weer daar,het zelfde als in holland?Verder weet ik niets meer te vertellen,en hoop dat wij weer een berichtje van jou krijg als je tijd heb natuurlijk.Heel veel liefs en een dikke pakkert van Oma en Opa

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!