Hoe dichter mijn vertrek nadert hoe harder er gefeest wordt. Ik heb de onverklaarbare drang om mijzelf de komende weken nog zo vermoeid mogelijk door Kaapstad heen te slepen. De tafelberg zie ik allang niet meer, iedere maandagochtend doemt er een grote waas voor m'n neus op waarvan ik vermoed dat het de tafelberg is. Maar het is het allemaal dubbel en dwars waard hoor. Want wat een geweldig weekend is er weer voorbij gevlogen. De zomer is op en top losgebarsten en dat betekent veel goeds zoals een mooie gebruinde huid, overvolle terrasjes, veel cocktails, knappe mannen die zonder shirt rondlopen en natuurlijk de surf dudes die zich 's ochtends en 's middags langs de kant van mijn weg naar werk bij de auto staan om te kleden. Serieus, het zou verboden moeten worden want de kans op een auto-ongeluk neemt daardoor sterk toe en ik krijg kramp in mijn nek van het omkijken. Na een week overladen te zijn geworden met al deze vervelende verschijnselen was het vrijdag tijd om even lekker bij te komen. En in Kaapstad is daarvoor maar een manier. Je ploft neer op een van de vele terrasjes bij Camps Bay, bestelt een cocktail of twee en geniet van de zon en oceaan. Op zaterdag werd dit ritueel herhaalt en ben ik samen met Joyce op het strand gaan liggen. Met een temperatuur van maar liefst 34 graden was de ijskoude Atlantische Oceaan een lekkere verfrissing. Na een dagje als wentelteefjes of op z'n Duco's gezegd ‘turning bitches' op het strand doorgebracht te hebben waren we aan het einde van de middag gaar genoeg om weer naar huis te vertrekken. 's Avonds ben ik met Joyce en Lisette uit eten geweest en kwamen we een leuke Nederlandse vrouw tegen die op het punt stond in haar eentje te dineren. Wij zijn natuurlijk de beroerdste niet en hebben haar uitgenodigd bij ons aan tafel. Een ontzettend gezellige avond gehad, helaas zat voor haar na een vakantie in Afrika de tijd er weer op en ze vloog diezelfde avond nog naar huis. Wij gingen natuurlijk echter nog lange niet naar huis, want het nachtleven van Kaapstad stond voor de deur. Een taxichauffeur die verdacht veel geinteresseerd was naar ons zogenaamde wiet gebruik als Nederlanders zette ons af bij club Chevelle. Na de beste man ervan verzekerd te hebben dat iedere Nederlander minstens ieder uur een jointje rookt en knetter stoned door het leven gaat konden we hem vrolijk uitzwaaien. Zo komen de slechte verhalen over Nederland dus in de wereld, bij deze mijn excuus. Bij Chevelle voelde ik mij zoals gewoonlijk weer eens compleet underdressed. De rokjes kunnen nooit kort en de hakken nooit hoog genoeg zijn. Daarmee vergeleken zijn wij als Nederlandse meisjes toch echt een stelletje sloebertjes. Volgende keer knip ik gewoon een groot gat aan de achterkant van mijn broek, dan hoor ik er ten minste nog een beetje bij. Chevelle was weer een nieuwe ervaring in het uitgaansleven. De mensen zijn om het netjes te zeggen zeer apart. Samen met Joyce en Lisette werden we op een gegeven moment door een grote man de VIP ruimte ingestuurd. Hij duwde ons naar binnen, zei dat we wat rond moesten lopen en daarna maar weer naar buiten moesten komen. Daar stonden we dan, als drie onnozele duidelijk niet VIP'ers tussen de champagne gietende mensen in. Laten we dan maar even bij de VIP naar de wc gaan dachten wij als echte Hollanders, die is in ieder geval schoner dan bij de 'normale' mensen. Zowel de mannen als de vrouwen wc bleef echter verdacht lang op slot. De rij werd steeds langer, de mensen steeds ongeduldiger en het gebonk steeds harder. Eerst ging deur een open. Twee annorexia stokjes in veel te korte rokjes stapten met opgeheven hoofd de toilet uit. Het bewijs van een flinke snuif was vast en zeker weggespoelt door de wc. Ik stond al te grinniken van de pret, maar achter deur twee zat een nog veel grotere verrassing. De deur zwaaide na veel gebonk van een bewaker open en vervolgens strompelde er een meisje, een man en nog een meisje uit het benauwde hokje. Duidelijk allemaal ver van de wereld en beschaamd voor zoveel publiek. Ik heb ze even heel hard uit staan lachen, de gekste wacko's zitten duidelijk altijd bij het VIP gedeelte. Eenmaal weer terug op de dansvloer bij de niet VIP'ers zag ik ineens een bekende haarbos door het publiek heen bewegen. Een man die ik vaak bij het winkelcentrum in HoutBay zie lopen. In mijn enthausiasme liep ik naar hem toe om te vertellen dat ik hem herkende uit HoutBay en of het klopt dat hij daar werkt. Jawel dat klopte zeer zekers vertelde hij mij om mij daarna bij m'n middel te grijpen en mij fluisterend in m'n oor te lispelen of ik ‘dirty desires' heb. Ik heb hem beleefd nee verteld, mij op mn hakken negentig graden omgedraaid en ik ben met ferme pas naar de andere kant van de zaal gelopen waar de rest van de avond de Nederlandse jongens dienst deden als zogenaamd vriendje om de wacko met z'n big hair uit de buurt te houden. Om 04.00 uur sprong de TL-verlichting aan en was het rare feestje ten einde.

Op zondagmiddag werd ik door Kees opgebeld met de vraag: hey Nanda, ik ga vandaag naar het straatfeest in Mzolis (uit het verhaal van mn vorige blog).....ga je mee? Ik wist dat Kees er al twee keer geweest was, dus dat hij wel wist waar het wel en niet gevaarlijk zou zijn. Ik had wel zin om nog een keer een poging naar het Township te wagen dus binnen vijf minuten zat ik bij Kees, Dolf en Maurits in de auto. Bij het busstation hebben we een busje aangehouden met de vraag of hij ons naar Mzolis in Guguletu wilde brengen. Ik was na de gebeurtenis van vorige week erg benieuwd naar de reactie van de chauffeur. En die was: sure, no problem! I will bring you there and pick you up any time you want'. Hatsee...instappen maar en laat het feest beginnen. De radio werd in de bus lekker hard gezet en al stuiterend reden we naar Guguletu. Stiekem vond ik het toch een beetje eng. Je weet totaal niet wat je moet verwachten bij een feest in een township, een van de gevaarlijkste van Kaapstad nog wel. Ik had expres een simpel wit shirt en spijkerbroek aangetrokken, maar bij aankomst in Mzolis bleek dat ik voor de zoveelste keer weer eens compleet underdressed was. Verdorie!!! De jurkjes, hoge hakken en mooie zonnebrillen vlogen mij om de oren. Ook de mannen lopen er daar zeer goed bij in mooie pakken, shirts en met hoedjes. In het begin voelde ik mij erg vreemd met mijn blonde haren tussen al die krotjes en al die donkere mensen. Maar al snel kreeg ik in de gaten dat niemand verblikt of verbloosd en dat iedereen daar rond loopt voor ‘just having a good time'. Maurits en Dolf kregen opdracht om bij de lokale slager vlees in te slaan en Kees en ik gingen op pad naar de slijterij voor drank. De aanblik van de hompen vlees deed mij m'n hongergevoel gelijk vergeten. Maar ik had braaf beloofd dat ik een stukje mee zou eten en dus leverde ik onze schaal met vlees in bij de lokale BBQ man, waarbij we het een uurtje later op zouden kunnen halen. Drank en eten geregeld...op naar het gefeest dus maar. Buiten stond een DJ goeie beats te draaien en stonden heeeuul veel locals hun fantastische moves te showen. Wauw wat kunnen die mensen toch dansen, ongelooflijk. Al snel kwam er een man op ons af die aanbod om onze drank in z'n koelbox te bewaren. Ik met mijn slechte gedachten dacht nog: HAA ja hoor, zeg maar dag tegen de drank. Maar dat moet ik snel afleren, want de beste man had alleen maar goede bedoelingen en heeft al onze biertjes met geen vinger aangeraakt. Ons vlees konden we na twee uur ophalen (Afrikaanse tijd he) en hoewel ik het er nog steeds onsmakelijk uit vond zien was de smaak echt heerlijk. En het beste is, je mag lekker met je handen eten en kliederen want bestek hebben ze niet! Wat ‘brothers' en ‘sistas' die langs hupsten sloten zich bij ons aan en pikten ook een lekker vleesje mee van onze schaal. Kees werd door een paar locals herkend van de vorige keren dat hij in Mzolis was geweest en al snel hadden we tien nieuwe vrienden om ons heen staan. Heerlijk gedanst, de nieuwste Afrikaanse dans moves geleerd, leuke gesprekken gevoerd en vooral ontzettend genoten om even een totaal andere kant van Afrika mee te maken. Is het in de hippe en rijke clubs van Afrika ieder voor zichzelf, in Mzolis is het gewoon een grote feestende familie. 'Show me your moves sista' en 'Oeee shake it, but don't break it sista' zijn van die leuke uitspraken die je tijdens het dansen te horen krijgt. Eerlijk waar een van de leukste feestjes waar ik tot nu toe geweest ben. Volgende week zijn wij weer van de partij, ajoba!!